Trochę historii...

W najwcześniejszej, zachowanej Kronice szkolnej (jej pisanie rozpoczęto 1 lutego 1947 roku) czytamy: „Szkoła tutejsza jest jedną z najstarszych szkół w powiecie. [...] Przed pierwszą wojną światową były tutaj dwie klasy czynne. [...] Po pierwszej wojnie światowej były 2 oddziały: polski i niemiecki. [...] Dzieciom niemieckim udzielał nauki przez szereg lat w niemieckim języku najstarszy nauczyciel w powiecie Franciszek Grunert, który obchodził w Dużej Cerkwicy swój 50-cio letni jubileusz pracy w zawodzie nauczycielskim.” Przed drugą wojną światową liczba dzieci uczęszczających do szkoły w Dużej Cerkwicy wahała się od 80 do 100. Wskutek działań wojennych budynek szkolny został znacznie uszkodzony. Jak podaje kronikarz, w 1945 roku nie było nauczyciela. Niektóre dzieci uczęszczały do szkoły w Kamieniu. Większa część dzieci nie chodziła do szkoły. Stopniowo doprowadzono szkołę do używalności, przybył nauczyciel- Jan Klingier i w roku szkolnym 1946/47 uczyło się już 79 dzieci: polskich- 64, niemieckich- 15. Do szkoły w Kamieniu uczęszczało stąd 15 dzieci. W latach 1947-1957 w szkole pracowało 2-3 nauczycieli. W roku szkolnym 1958/59 podniesiono stopień organizacyjny szkoły do szkoły 7-klasowej i w związku z tym na cele szkolne wynajęto jedną izbę oraz dodano jeden etat nauczycielski. Później urządzono dwie sale lekcyjne w budynku po zlikwidowanym przedszkolu.

1 września 1965 roku oddano do użytku nowy budynek szkolny. W Kronice szkolnej czytamy: „Młodzież naszej szkoły otrzymała w darze na Milenium naszego państwa piękną szkołę „Pomnik Tysiąclecia”. Jest ona dumą mieszkańców tutejszej wsi”. W tym budynku szkoła mieści się do dzisiaj. Rok szkolny 1966/67 przyniósł wprowadzenie klasy ósmej i zwiększenie liczby etatów nauczycielskich do 6. W kolejnych latach szkoła liczyła ponad 100 uczniów. Liczba zatrudnionych nauczycieli wahała się od 7 do 10.

Najwięcej uczniów uczęszczało do Szkoły Podstawowej w Dużej Cerkwicy w roku szkolnym 1986/87- 141. Najwięcej nauczycieli pracowało w tej szkole w latach 1991-1995. Łącznie z katechetą i nauczycielką przedszkola było ich 13.

I teraźniejszość...

Lata 1998-2003 przyniosły szereg kolejnych zmian. W 1999 roku po raz pierwszy szkolne mury opuścili absolwenci klasy szóstej. W budynku szkoły przeprowadzono modernizację: wymieniono system ogrzewania na gazowy, usytuowano w nim nowe sanitariaty i szatnię, wybudowano wejście do szkoły od frontu. Zakupiono kilka komputerów. Wymieniono część okien. Z dniem 1 września 2000 roku zlikwidowano Szkołę Podstawową w Małej Cerkwicy i dlatego też zmienił się obwód naszej szkoły. Obecnie do obwodu należą: Mała Cerkwica, Duża Cerkwica, Radzim, Obkas- wieś. Dzieci z Obkasu realizują obowiązek szkolny w Szkole Podstawowej w Ogorzelinach. W związku ze zmianą zasięgu terytorialnego zmieniła się również baza szkoły. Od 2000 roku Szkoła Podstawowa w Dużej Cerkwicy wykorzystuje dwa budynki: pierwszy w Dużej Cerkwicy- tu uczą się klasy IV-VI, drugi w Małej Cerkwicy- uczęszczają tu dzieci klas młodszych. Obecnie w szkole jest sześć oddziałów i oddział zerowy. Pracuje w nich 8 nauczycieli pełnozatrudnionych i 3 na niepełnych etatach. W roku szkolnym 2003/04 do klas I-VI uczęszcza 87 uczniów i do zerówki- 17 dzieci.

Kadra pedagogiczna stara się stworzyć dzieciom możliwość nie tylko zdobywania wiedzy, ale również kształtowania charakteru, rozwijania zdolności i zainteresowań. Uczniowie biorą udział w różnorodnych konkursach na szczeblu szkoły i w rywalizacji pozaszkolnej. Co roku organizuje się przynajmniej jednodniowe wycieczki dla klas młodszych i starszych, wyjazdy do kina i na basen. Do kalendarza szkolnego wpisały się już na stałe takie imprezy i uroczystości jak: Andrzejki, Wigilia, zabawa karnawałowa, Dzień Powitania Wiosny, Dzień Ziemi, Dzień Dziecka. Społeczność szkolna uczestniczy w życiu kulturalnym wsi organizując uroczystości środowiskowe: Dzień Babci Dziadka, Dzień Matki.

Szkoła jest miejscem różnych spotkań i zebrań, np. KGW, OSP, całej społeczności lokalnej.

Rada sołecka, panie z KGW, rodzice, Komitet Rodzicielski pomagają w różnych poczynaniach szkoły. Dziękujemy im za pomoc!